Яшашим учун сабчисан...
Бу бевафо дунёга боглаб тургувчи риштасан асли.
Сенсиз бемаьно эди хаётим.
Коронгу эди хатто кунлар.
Куёш порлаб барчага иликлик улашар эдию,
менга эса кахратон киш каби эди турт фасл.
Осмонимда хукумрон эди кора булутлар,
куринмас эди бир дона булсада юлдуз!
Бари узгача эди.
Оддий инсонлар хаёти каби эмас эди хаётим.
Мен учун узга дунё мавжуд эди халос!
Бу дунё мен учун эди факат!
У ерда хеч ким йук!
Мен яккаю ёлгиз эдим!
Узимнинг хеч ким тушунмас бир ажиб руёйим эди!
Аммо бир кун мени хаётимни агдар тунтар килган кун булиши
бир бора булсада хаёлимга келмаган эди!
Сени шу руёга олиб кирдиму, хаёлларимни остун устун килдим.
Адашдим! Сенга ишониб адашдим!
Хаётимга олиб кириб сени энг катта хатони килдим узим!
Барини очик этиб, дилимни очиб нималарга эришдим узи?
Факатгина йукотдим борим.
Энди туйгуладим хам узимники эмас!
Бегона худди сен каби!
Меники эмас худди сен каби!
Узоклашди хисларим мендан худди сен каби!
Юрагим хам кечиб кетди худди сендайин...
Эни хеч нарсасиз колдим бегумон.
Яшагайман энди ким учун?
Нима учун?
Кайси орзулар учун?
Сабаб йук энди...
Маьно йук энди хаётимда...
|