Биласаними ичимда қандай ғалаён? Юрагимда қандай тўпалон?! Чарчадим! Курашиб кучим қолмади... Нажот қолмади... Нега қаршингда шунчалар ожизман?! Нега шунча инсонлар кўзига тик боқа оламану, сени кўзларинг кўзларим томон тушганида лол қоламан. Бу нима қандай куч??? Мехрми шунчали кучли?! Ишончми шунчали кучли? Нима бу? Қандай куч бу мени сени қаршингда ожиз қилгувчи? Бир вақтнинг ўзида энг яқиним хамда энг узоғим ўзингсан... Бир вақтнинг ўзида хам яқин бўлиб дардларим оласан- мени тушкнасан! Бир вақтниг ўзида мендан жуда узоқсан... Дардим тушунмай қоласан! Айни шу дамлар юрагимга ғулғула туша бошлайди... Сени узоқлашишинг менга азоб беради. Мени ўзингдан итаришинг тасвирланмас оғриқли жараён!
Менга кераксан! Ишончинг керак! Мехринг кучи керак! Яшашим учун. Нафасим сезишим учун зарурсан... Сенсиз кўзларимга дунё тор. Сенсиз бари сарб, рўё... Сохта!!! Сен борки мен борман... Истагим мен борлигим учун сен бўлишинг....
| 
