Сенга ишондим! Калбимни бердим! Лекин сен сира ишончимни оклай олмадинг! Бунинг учун мен узимни асло кечира олмайман! Мени хаётингдан буткул чикариб, тинч яшайсан... Мен эса негадир хамон сени кутаман... Кузларимга тик боксанг агар, севгим яна уйгонар калбда! Сен уйлама хаёлингда сезмайди деб! Мен хиёнат уммонингга гарк булганман... Хиёнатинг билсамда, курсамда, йилларимни утказаман минг азобда! Утар кунлар бемаьнодир улар...! Севдим аммо калбинг турига жойланмадим хеч! Мехр бериб, мехр кутиб яшадим нигохингдан! Балки хаёлийдир, гумондир сен учун севги?! Менга эса бир карашинг умид эди! Туйгуларим уйин килган булсан, купол булди!.. Шу уйиндан бор хаётим хазон булди! Сендан кеча олмас бу юрак! Аламлардан куз ёшларим томом булди...
|