Miss-Shoira.ucoz.com
Четверг, 19.06.2025, 23:49
Сайт менюси

Кириш

Бўлимлар
Монологлар [63]
Шеърлар [24]

Излаш

Статистика

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Главная » Статьи » Монологлар

Тун...
Тун... Узууун тун... Тонгдан дарак йук. Телефон кунгироги хаёлимни бузди. Карайман, кандайдир нотаниш ракам. Олайми олмайми? Ахир шу махал ким хам мени эсларди? Адашкандир. Олмайман. Яна кунгирок, яна уша ракам. Кутардим. Жим- житлик. Факат кимнингдир нафас олиши эшитилмокда, анкироги хурсиниш. - Ким бу? Дея савол бердим. У томонда жимлик хамон. Хамон уша хурсиниш. Юрагим негадир алланечук урмокда. Нималарнидир сезаёткандек гуё. Таниш туйгу яна юрагимнинг оромини бузмокда. Энди мен хам жимман... Ва нихоят...
"БУ МЕНМАН" деган овоз келди. Бу овоз бутун вужудимга титрок солди. Яна уша азоб берган ширин туйгу... "СЕЕЕН?" дея олдим холос. Тилим лол эди... Нима дейшни билмас эдим у эса "ха мен! Сени овозингни эшитгим келди, куришсак буладими" Мен кулокларимга ишона олмайман. Бу хакикатми йоки туш?! Мен бежонман... Юрагим...
Бехол "ХА БУЛАДИ КУРИШСАК" дейишга улгура олмай уйгониб кетдим... Ва яна тууш экансан дея олдим халос!
Категория: Монологлар | Добавил: Miss-Shoira (03.07.2012)
Просмотров: 326 | Рейтинг: 0.0/0
Всего комментариев: 0
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи.
[ Регистрация | Вход ]
Giyos@mail.ru / giyos.ucoz.org © 2025
Бесплатный конструктор сайтовuCoz