Мана келди жоним биз кутган кунлар,
Энди хеч ким ажратолмас бизни бир – биримиздан.
Биз яшймиз бирга ахил ва иноқ,
Бахт кулиб туради бизнинг хаётда.
Биз яшардик бирга хаётдан хурсанд,
Қувончларимизни бирга кўрардик бахам.
Лекин бахтли кунларимизнинг умри бўлмади узоқ.
Барчаси тугади шунчалар тез ва осон.
Сен кетдинг ўзганинг бағрига,
Мен қолдим ортингда кўзим ёшлаб.
Энди қандай яшайман мен сенсиз?!
Нега уйламадинг мени тақдирим жоним?!
Орадан шунча вақт ўтиб,
Нега келдинг унутганимда сени?!
Яна кўрдим сенинг кўзларинг жоним,
Лекин ишона олмасдим мен кўзларимга.
Тикилардинг кўзларим томона маъюс,
Нигохингда йўқ эди заррача қувонч.
Шундай бўлсада қарашинг,
Сехирлаб олганди мени.
Ялиниб сўрадинг сенга қатишим,
Лекин, сенга қайта олмасман асло,
Мен сеники эмасман, ихтиёрим эмас ўзимда,
Энди мен ўзганинг севган ёриман.
| 
