Онсон бўлмади мен учун сендан кетиш.
Юрак истагига қарши чиқиш,
қанчалар бўлди мен учун оғир!
Лекин сен учун онсон бўлди
мени қўйиб юбориш!
Менку мажбурликдан кетмоқ истадим,
сенчи, мажбур эмасдинг қўйиб юборишга мени!
Сени бир оғиз ,,Кетма'' деган сўзингни қанчалар
эшитишни хохлаганимни билсанг эди!
Бир бора бағрингга қаттиқ босиб,
„Кетма” дейишнг кифоя эди...
Ундай қилмадинг!
Тўғри, қарорни мен танладим!
Сен эса қабул қилдинг халос...
Ўзимга ўзим қарши чиқишга эдим мажбур!
Бошқа илож йўқ!
Бошқа йўл йўқ!
,,Унутмайман сени'' дединг...
Узокда бўлганимда ёдга олишингдан
маьно бормикан айт?
Эслашинга мени энди сенда
асос бормикан?
„Сени унутмайман” -дея туриб,
қўлларим қўйворганингдан кўра
„Мен сени унутаман, эсламайман”
-деганинг авзал эди!
Шунда қийналмасдим ўйлаб унута олмаслигинг...
Шу сўздан кейин айт қандай тинч яшайман мен?
Била туриб унутмаслигинг қандай оламан ором?
Бундай азобга ташлаганингдан кўра
унутганинг эди яхшироқ...
Жисман эмас қалбан узоқлашганинг
озорлардан озод этарди мени...
Билмадим, йиллар ўтиб кўз кўзга тушадими ёки йўқ,
лекин шу кун келса гар, кузларингда
бахтни топа олсам кифоя...
| 
qarsaklar hamon ewitilmoqda 
